Porównywarka kredytów hipotecznych

W Polsce pomiaru powierzchni użytkowej mieszkań dokonuje się na podstawie dwóch obwiązujących norm, które zasadniczo różnią się między sobą.

Pierwsza z nich, Polska Norma PN-70/B-02365, obowiązywała do 1999 roku i do tego czasu ten wymiar wyliczeń był powszechnie stosowany przy określaniu powierzchni użytkowej. Zgodnie z zapisami Ustawy o własności lokali przepis ten nadal może obwiązywać dla budynków, w których wyodrębnienie pierwszego lokalu dokonano przed 1999 r. Norma PN-70/B-02365 została wycofana po wejściu w życie normy PN- ISO 9836:1997, jednocześnie norma ta nie została wprowadzona w zakresie powierzchni użytkowej. Aktualnie w Polsce nie ma jednej obowiązującej normy i można stosować obie na zasadzie dobrowolności.

PN-70/B-02365, czyli mierzymy bez tynków

Zasady wyliczeń powierzchni użytkowej według normy PN-70/B-02365:

• pomiar jest wykonywany metr nad podłogą w stanie surowym, tzn. bez tynków i okładzin. W przypadku, gdy tynki zostały już położone, wtedy należy odjąć ich grubość zgodnie z zapisami normy;
• wnęki w ścianach o powierzchni powyżej 0,1 m² dolicza się do powierzchni mieszkania;
• powierzchni zewnętrznych niezamkniętych z wszystkich stron dostępnych z danego pomieszczenia, np. balkony, tarasy, nie wlicza się do powierzchni pomieszczenia;
• dokładność pomiarów i obliczeń powierzchni do 0,1 m²;
• w przypadku powierzchni pomieszczeń ze skośnym sufitem: przy wysokości powyżej 2,20 m liczy się w 100%, przy wysokości od 1,40 m do 2,20 m, liczy się w 50%, natomiast wysokości poniżej 1,40 nie wlicza się do powierzchni mieszkania.

PN-ISO 9836:1997, czyli tynki nie pomniejszą powierzchni mieszkania

Zasady wyliczeń powierzchni użytkowej według normy PN-ISO 9836:1997:

• pomiar jest wykonywany na poziomie podłogi w stanie całkowicie wykończonym, czyli razem z tynkami, okładzinami;
• występów i nisz nie dolicza się do powierzchni mieszkania;
• powierzchnie zewnętrzne niezamknięte ze wszystkich stron, dostępne z danego pomieszczenia, np. balkony, tarasy, dolicza się do powierzchni mieszkania, wykazując oddzielnie: powierzchnie niekryte - balkony, tarasy i powierzchnie kryte – loggie;
• dokładność pomiarów i obliczeń powierzchni do 0,01 m²;
• w przypadku powierzchni pomieszczeń ze skośnym sufitem powierzchnię liczy się w całości, zgodnie z powierzchnią jego podłogi, ale dzieli się ją na dwie części: część o wysokości 190 m i więcej oraz część o wysokości poniżej 1,90, która może być zaliczona wyłącznie do powierzchni pomocniczej.